Teenstrydig
Door: Jacomien
Blijf op de hoogte en volg Jacomien
20 April 2015 | Zuid-Afrika, Durbanville
Goed vs fout. Arm vs rijk. Zwart vs wit. Warm vs koud. Paleis vs krot. Nederland vs Zuid-Afrika. Thuis vs thuis.
Tegenstellingen.. nie baie maklik nie. Hier in Zuid-Afrika zichtbaar aanwezig. De rijke wijken, met prachtige huizen en een groot hek erom heen, maar ook de arme wijken met krotjes.. Deze krottenwijken noem je in Zuid-Afrika een township. Tenminste, dat was mijn beeld van een township: een krottenwijk. Toen we echter door zo’n township liepen, bleken hier ook tegenstellingen te bestaan. Laat ik jullie vertellen wat we gedaan hebben.. Vorige week zaterdag hebben we, Mariëlle, 3 andere meiden van school, die hier ook zijn voor hun onderzoek en ik, een townshiptour gedaan. ’s Morgens moesten we baie vroeg, voor de zaterdag, richting hartje Kaapstad. Hier werden we opgehaald door onze gids. Met z’n allen in het busje, door Kaapstad. Ze leidde ons rond door allerlei wijken en vertelde ondertussen enorm veel over de tijd van de Apartheid in Zuid-Afrika, welke invloeden Nelson Mandela had, en nog steeds heeft, en hoe dit allemaal zijn uitwerking heeft in de Zuid-Afrikaanse cultuur. Baie interessant. We kwamen bij een township terecht en mochten daar uitstappen. Er stond een rasechte Afrikaan, met prachtige Afrikaanse versieringen op zijn hoofd, op ons te wachten. Samen met hem gingen we de township in. Hij vertelde onderweg nog allerlei weetjes over de townships en liet ons even zijn prachtige klik-taaltje horen. Volgens hem was er een mooie cd die we moesten kopen, waarmee we het dan konden oefenen ;) Dus wie weet kom ik straks terug en kan ik praten met dé klik! Maar terug naar ’t township.. Nu ik aan t typen ben en daaraan terug denk, weet ik eigenlijk niet eens wat ik er nu precies over moet vertellen. Zoiets moet je zien en ervaren. Kleine kids die op blote voetjes over de straat rennen, met pretlichtjes en een grote grijns op hun gezicht, onbezorgd en speels. Moeders die hun was aan de grote familie-was-lijn hangen. Jongens die in een kring om een mobiele telefoon heen zitten te grijnzen. Mannen die een sigaretje roken. Vrouwen die staan te roeren in een grote pot met eten. Met op de achtergrond haveloze flats, kleine, oude krotjes, en een weg die bestaat uit stenen en grijs zand. Binnenin de flats wonen ze met z’n vieren op 2 vierkante meter. De helft van mijn kamer, is hun slaapkamer en eetkamer ineen. En dan loop ik daar als rijke Hollander. Dat voelt baie teenstrydig. Wij vielen natuurlijk wel op, met name door een groepje kinderen wat op ons af kwam rennen als bijen op honing. Twee kindjes hielden mijn handen vast en liepen met ons mee. Ze wilden wel op de foto. Ik ging zitten, met de twee kindjes naast mij, en binnen no-time zaten er heel wat meer dan twee kinderen. Eén jochie raakte me toch wel bijzonder. Hij keek me aan met van die grote bruine ogen, waardoor mijn hart bijna smolt. Ik pakte zijn handen vast en heb alleen maar even naar hem gekeken. Dat was al genoeg.
We liepen een straatje verder, en hupsakee: mooie huisjes met een hekje eromheen, een gewone asfaltweg en auto’s voor de deur. Huh? Ik keek nog ’s achterom om er zeker van te zijn dat ik nog steeds in datzelfde township was. Het was toch echt zo. Ik luisterde naar onze gids en hij vertelde inderdaad dat een township niet bestaat uit alleen maar krotten. Er zijn ook gewoon mensen die in een mooi huisje wonen en zelfs in een BMW rijden. Teenstrydig.
Net zoals het verloop van deze dag: lekker bij ons favoriete zaakje cappuccino drinken met een heerlijk broodje, rond slenteren op de Green Market Square en een terrasje pakken. Zo gewoon, maar toch ook weer niet. Want waren we niet net in een township geweest, waar enorm veel armoede is? En nog geen uur later genieten we alweer van een heerlijke cappuccino.. Teenstrydig.
Verder waren afgelopen weken vooral baie gezellig thuis. We zijn hier natuurlijk ‘ook’ voor ons onderzoek. Dat vraagt van ons veel wijsheid, inspiratie en motivatie.. Soms is dat even op, dan hebben we óf een melige bui, of we gaan er gewoon even uit. (dat betekent: koffie drinken) Toch mogen we echt wel trots zijn op onszelf. Ons onderzoek loopt baie lekker, en daar ben ik baie dankbaar voor.
Ik heb nog nieuws, niet zo leuk nieuws. Het is hier namelijk herfst. Nja, herfst.. ’t is maar wat je herfst noemt. Herfst voor Zuid-Afrikaanse begrippen. Alhoewel het vorige week meer een Nederlandse lente leek: grijs en regenachtig. (ja, ik weet dat het nu wel lekker weer is in NL. Geniet et baie! ;)) Ik denk dat we voor een paar dagjes geruild hebben.. Gelukkig is ’t nu weer zonnig. We genieten er wel weer meer van, omdat we die paar dagen Nederlands weer al snel zat waren..
Zaterdag stond er een seminar in het kindertehuis en een baie lekkere braai in Wellington, ter ere van de verjaardagen van 2 meissies, op het programma… De echte Zuid-Afrikaanse feeling is toch wel om samen, rond een vuurtje te braaien. Vooral zaterdag was dit baie lekker, omdat we de hele dag geconcentreerd hebben geluisterd naar de social worker die de cursus gaf. Zij deed dit in het Engels, dus opletten geblazen, want ik wil graag álle informatie meekrijgen natuurlijk. Het was een baie interessante seminar, over verschillende temperamenten en hoe dit tot uiting komt in je persoonlijkheid. Hiermee leerde ik mezelf weer een beetje beter begrijpen (wat niet altijd lekker is, maar wel handig ;)), maar ook kan ik dit straks gebruiken in het werkveld, om zo de mensen waar ik mee ga werken beter te begrijpen. Plus dat ik voor deze seminar weer twee studiepuntjes kan binnenslepen…
Ja, en dan nog de teenstelling thuis vs thuis. Langzamerhand begint dit baie lekkere plekje in Zuid-Afrika namelijk ook steeds meer als thuis te voelen.. ’s Morgens rustig wakker worden, kopje koffie met een warm croissantje uit de oven, wie doet je wat. Lekker thuis werken aan ’t onderzoek (wat maakt het uit hoe je eruit ziet), tussendoor wat eten en als je het zat bent zoek je wat ontspanning (wat nie baie moeilyk is nie hierso). En dan nog niet eens gesproken over de baie lekkere uitstapjes en kuiermomentjes bij de baie vriendelike mensen hierso… Ek sal dat verskreklik mis.
Maar ek verlang also naar thuis. Thuis in Nederland..
Liewe groete,
Jacomien
p.s.: all credits to Ilse, voor de mooie foto's!
Tegenstellingen.. nie baie maklik nie. Hier in Zuid-Afrika zichtbaar aanwezig. De rijke wijken, met prachtige huizen en een groot hek erom heen, maar ook de arme wijken met krotjes.. Deze krottenwijken noem je in Zuid-Afrika een township. Tenminste, dat was mijn beeld van een township: een krottenwijk. Toen we echter door zo’n township liepen, bleken hier ook tegenstellingen te bestaan. Laat ik jullie vertellen wat we gedaan hebben.. Vorige week zaterdag hebben we, Mariëlle, 3 andere meiden van school, die hier ook zijn voor hun onderzoek en ik, een townshiptour gedaan. ’s Morgens moesten we baie vroeg, voor de zaterdag, richting hartje Kaapstad. Hier werden we opgehaald door onze gids. Met z’n allen in het busje, door Kaapstad. Ze leidde ons rond door allerlei wijken en vertelde ondertussen enorm veel over de tijd van de Apartheid in Zuid-Afrika, welke invloeden Nelson Mandela had, en nog steeds heeft, en hoe dit allemaal zijn uitwerking heeft in de Zuid-Afrikaanse cultuur. Baie interessant. We kwamen bij een township terecht en mochten daar uitstappen. Er stond een rasechte Afrikaan, met prachtige Afrikaanse versieringen op zijn hoofd, op ons te wachten. Samen met hem gingen we de township in. Hij vertelde onderweg nog allerlei weetjes over de townships en liet ons even zijn prachtige klik-taaltje horen. Volgens hem was er een mooie cd die we moesten kopen, waarmee we het dan konden oefenen ;) Dus wie weet kom ik straks terug en kan ik praten met dé klik! Maar terug naar ’t township.. Nu ik aan t typen ben en daaraan terug denk, weet ik eigenlijk niet eens wat ik er nu precies over moet vertellen. Zoiets moet je zien en ervaren. Kleine kids die op blote voetjes over de straat rennen, met pretlichtjes en een grote grijns op hun gezicht, onbezorgd en speels. Moeders die hun was aan de grote familie-was-lijn hangen. Jongens die in een kring om een mobiele telefoon heen zitten te grijnzen. Mannen die een sigaretje roken. Vrouwen die staan te roeren in een grote pot met eten. Met op de achtergrond haveloze flats, kleine, oude krotjes, en een weg die bestaat uit stenen en grijs zand. Binnenin de flats wonen ze met z’n vieren op 2 vierkante meter. De helft van mijn kamer, is hun slaapkamer en eetkamer ineen. En dan loop ik daar als rijke Hollander. Dat voelt baie teenstrydig. Wij vielen natuurlijk wel op, met name door een groepje kinderen wat op ons af kwam rennen als bijen op honing. Twee kindjes hielden mijn handen vast en liepen met ons mee. Ze wilden wel op de foto. Ik ging zitten, met de twee kindjes naast mij, en binnen no-time zaten er heel wat meer dan twee kinderen. Eén jochie raakte me toch wel bijzonder. Hij keek me aan met van die grote bruine ogen, waardoor mijn hart bijna smolt. Ik pakte zijn handen vast en heb alleen maar even naar hem gekeken. Dat was al genoeg.
We liepen een straatje verder, en hupsakee: mooie huisjes met een hekje eromheen, een gewone asfaltweg en auto’s voor de deur. Huh? Ik keek nog ’s achterom om er zeker van te zijn dat ik nog steeds in datzelfde township was. Het was toch echt zo. Ik luisterde naar onze gids en hij vertelde inderdaad dat een township niet bestaat uit alleen maar krotten. Er zijn ook gewoon mensen die in een mooi huisje wonen en zelfs in een BMW rijden. Teenstrydig.
Net zoals het verloop van deze dag: lekker bij ons favoriete zaakje cappuccino drinken met een heerlijk broodje, rond slenteren op de Green Market Square en een terrasje pakken. Zo gewoon, maar toch ook weer niet. Want waren we niet net in een township geweest, waar enorm veel armoede is? En nog geen uur later genieten we alweer van een heerlijke cappuccino.. Teenstrydig.
Verder waren afgelopen weken vooral baie gezellig thuis. We zijn hier natuurlijk ‘ook’ voor ons onderzoek. Dat vraagt van ons veel wijsheid, inspiratie en motivatie.. Soms is dat even op, dan hebben we óf een melige bui, of we gaan er gewoon even uit. (dat betekent: koffie drinken) Toch mogen we echt wel trots zijn op onszelf. Ons onderzoek loopt baie lekker, en daar ben ik baie dankbaar voor.
Ik heb nog nieuws, niet zo leuk nieuws. Het is hier namelijk herfst. Nja, herfst.. ’t is maar wat je herfst noemt. Herfst voor Zuid-Afrikaanse begrippen. Alhoewel het vorige week meer een Nederlandse lente leek: grijs en regenachtig. (ja, ik weet dat het nu wel lekker weer is in NL. Geniet et baie! ;)) Ik denk dat we voor een paar dagjes geruild hebben.. Gelukkig is ’t nu weer zonnig. We genieten er wel weer meer van, omdat we die paar dagen Nederlands weer al snel zat waren..
Zaterdag stond er een seminar in het kindertehuis en een baie lekkere braai in Wellington, ter ere van de verjaardagen van 2 meissies, op het programma… De echte Zuid-Afrikaanse feeling is toch wel om samen, rond een vuurtje te braaien. Vooral zaterdag was dit baie lekker, omdat we de hele dag geconcentreerd hebben geluisterd naar de social worker die de cursus gaf. Zij deed dit in het Engels, dus opletten geblazen, want ik wil graag álle informatie meekrijgen natuurlijk. Het was een baie interessante seminar, over verschillende temperamenten en hoe dit tot uiting komt in je persoonlijkheid. Hiermee leerde ik mezelf weer een beetje beter begrijpen (wat niet altijd lekker is, maar wel handig ;)), maar ook kan ik dit straks gebruiken in het werkveld, om zo de mensen waar ik mee ga werken beter te begrijpen. Plus dat ik voor deze seminar weer twee studiepuntjes kan binnenslepen…
Ja, en dan nog de teenstelling thuis vs thuis. Langzamerhand begint dit baie lekkere plekje in Zuid-Afrika namelijk ook steeds meer als thuis te voelen.. ’s Morgens rustig wakker worden, kopje koffie met een warm croissantje uit de oven, wie doet je wat. Lekker thuis werken aan ’t onderzoek (wat maakt het uit hoe je eruit ziet), tussendoor wat eten en als je het zat bent zoek je wat ontspanning (wat nie baie moeilyk is nie hierso). En dan nog niet eens gesproken over de baie lekkere uitstapjes en kuiermomentjes bij de baie vriendelike mensen hierso… Ek sal dat verskreklik mis.
Maar ek verlang also naar thuis. Thuis in Nederland..
Liewe groete,
Jacomien
p.s.: all credits to Ilse, voor de mooie foto's!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
