Die tyd vlieg

Hallo daar!

Kunnen jullie je nog herinneren dat ik in een van mijn eerste blogs mijn verwondering over het uitzicht op de Tafelberg beschreef? Ik moet jullie namelijk wat vertellen. Vorige week dinsdag heb ik bovenop deze Tafelberg gestaan. Ja, echt waar! Het heeft heel wat zweet, doorzettingsvermogen en krachten gekost, maar het is gelukt. En het was werkelijk waar de moeite waard! Toen ik bovenop stond, was ik de inspannende klim naar boven helemaal vergeten. Net zoiets als een bevalling zeg maar... ;) Toen we, samen met 3 andere studenten van school, aan onze klim naar boven begonnen, werd er onderweg al wat met ons gespot door wat jongens: ‘hebben jullie wel genoeg water? ‘en ga jij op deze sandalen naar boven? (ja, ik had sandalen aan..)’. Gaandeweg kwam ik er toch wel achter waarom ze zo met ons aan het spotten waren. Het was echt een zware klim! Ik was wel heel erg blij dat we terug met de lift gingen…

Dat was belevenis 1 van vorige week.. O nee, de eerste was maandag al: we gingen braaien met alle studenten van Viaa en 2 docenten die hier een week zijn geweest om te kijken hoe het met ons ging en instellingen te bezoeken. Deze docenten zijn ook donderdag bij ons op ’t kindertehuis geweest. We hebben samen met de manager van ’t kindertehuis, onze begeleidster en de docenten een fijn gesprek gehad. We kregen het heuse compliment dat ze ons erg professioneel vinden. Nou, die hebben we mooi meegenomen! ;) We hebben afgelopen weken alle interviews voor ons onderzoek kunnen afronden en uitgewerkt, dus nu gaan we aan de slag met het verwerken van de gegevens en het schrijven van resultaten. Soms schieten we wat in de stress als we bedenken dat we hier nog maar 4 weken (ja.. ’t is echt waar) de tijd voor hebben. We hebben namelijk onze presentatie op 29 april gepland staan, en 30 april hopen we voor 12 dagen rond te gaan trekken hier in Zuid-Afrika.

Ik moet even terug denken aan vorige week, wat we toen allemaal meegemaakt hebben. De tijd gaat hier zo snel, dat ik soms dingen gewoon vergeet. Vorige week zijn we vooral veel bezig geweest met de interviews. Tussendoor hebben we twee keer een therapie programma gegeven aan de kleine kids van ‘t kindertehuis. We hadden afgesproken met een social worker dat wij deze sessies voor onze rekening zouden nemen. Ik mocht de gitaar lenen (die nu nog steeds op mijn kamer staat en waar ik af en toe lekker van geniet!) en heb wat liedjes geoefend met de kinderen. Vooral ‘hoofd, schouders, knie en teen’ viel in de smaak. Tussendoor begon een meisje zelf ‘Mijn God is zo groot’ in het Afrikaans te zingen, ik in het Nederlands, gebaren erbij, klinkt best ;)

Zaterdag hadden we een afspraak gepland met de focusgroep die we hebben samengesteld voor ons onderzoek. Dit was een groepje studenten die samen met ons gingen kijken naar de resultaten vanuit de interviews, om deze te checken en ook hun eigen mening erover te geven. Dit hielp ons enorm verder. Maar het was natuurlijk ook zaterdag, dus eigenlijk een vrije dag voor ons.. En ik had die dinsdag in Kaapstad een mooie poster ontdekt… ‘Vintage Fashion Expo 2015’. Nou, daar ben ik natuurlijk wel voor te porren! Gelukkig kreeg ik Marielle ook zo ver (heb ik niet veel moeite voor hoeven doen hoor, af en toe is ze baie lief), dus ’s middags op zoek naar de Vintage Fashion Expo. Al snel vonden we deze, en heb ik een paar uurtjes hier gebivakkeerd, geen probleem!

Deze week was het de klus om alle interviews uit te werken. We zaten dus regelmatig met oortjes in te luisteren naar de interviews, die we allemaal hadden opgenomen met mijn telefoon, en typten ondertussen mee op onze laptop. Een weekje hard werken: een mooi resultaat en een voldaan gevoel! De vrije dag vandaag, hadden we dus wel verdiend. We hadden besloten dat we een keer een rustig dagje uit wilden. Geen gestress, niks moet, alles mag. In Stellenbosch zijn we eerst naar een marktje geweest, om daar wat leuke souvenirs te scoren (waarbij ik natuurlijk de prijs flink naar beneden probeer te halen. Ik heb geen idee van wie ik dat geleerd heb.. ;p) Daarna wilden we lekker ergens gaan lunchen. We hadden een leuke tip van iemand gekregen: een restaurant in de wijnvelden, met een prachtig uitzicht. En het was werkelijk prachtig, maar full-booked. Helaas. Dan maar een volgende proberen: full-booked. Helaas. Nog een poging: full-booked. En wij hadden zo’n trek… Dan maar terug naar Stellenbosch. Gelukkig vonden we daar een super leuk (en lekker) tentje, in een sfeervol straatje met genoeg winkeltjes om nog meer souvenirs te scoren. Een van die winkeltjes was ‘Ome Samie se winkel’. Wat een geweldig zaakje! Ik denk dat ik er wel vier keer door heen gelopen ben.. Wel met als resultaat dat ik nu bijna al mijn souvenirtjes binnen heb.. (en dat was een hele lijst..)

Ondertussen beginnen de mismomentjes zich wel wat vaker te laten zien.. Maar dat hoort erbij, zeg ik dan maar.

Dit is nou tyd om te groet,
Jacomien